Peru, de eerste week
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
13 Januari 2019 | Peru, Arequipa
Effe ruim een week onderweg en tjonge wat heb ik al veel gezien!! Wat in een compleet andere wereld ben ik terecht gekomen....
Gevlogen op Lima en de eerste twee nachten zou ik daar slapen. Dat was het enige wat vast stond. Daarna zou ik wel zien... Op de airport dreigde het even mis te gaan. Ik dacht dat er een shuttlebusje op mij zou staan wachten, maar dat bleek niet het geval. Dus met mijn inmiddels 3 woorden Spaans een taxi geregeld en door het drukke verkeer van Lima gereden. De volgende dag moesten er toch een aantal dingen geregeld worden. Lima moest ontdekt worden en ik moest verder. Ik had op internet een route gevonden die mij wel aanstond en een soort flixbus die die route reed. En bij de tourist information kon dit allemaal geregeld. Dit blijkt echter veel meer in te houden dan mij van punt A naar B brengen. Er is een gids aan boord, die allerlei dingen (tegen korting, daar hou ik van) kan regelen, zoals accommodatie en tours. En je wordt bij je hostel opgehaald. En zo geschiedde dus de volgende dag!
Door naar Paracas. Onderweg zijn we uitgestapt bij een oude slavernijplantage. Indrukwekkend groot huis, met daaronder een heel gangen/kamerstelsel van 17 km lang om slaven daar te laten slapen of te verstoppen.
In Paracas aangekomen stond mijn eerste "uitkijkmoment" op de agenda. Een klein eilandje voor de kust, waar vooral veel verschillende vogels/zeehonden/zeeleeuwen wonen, in grote getale. Dus voor het eerst wilde pinguins en zeeleeuwen gezien!! In het dorpje zelf valt weinig te beleven, dus de volgende dag weer door.
Het feit wil dat de Dakar Rally op dit moment verreden wordt. Daar kom ik nu dus regelmatig motoren, joekels van vrachtwagens, quads en weet ik al niet meer tegen, heel grappig.
Via het National Park bij Paracas, waar je soms op een hele andere wereld waant, doorgereden naar Huacachina. Ik dacht dat ik in een plaatjes vlak bij de oase zou overnachten, maar de hostel bleek er midden in te liggen!! Ik heb dus geslapen in een oase!! Toen we 's middags aankwamen zijn we met een man of wat in een buggy gestapt en zijn we met een lokale chauffeur gaan crossen (letterlijk, mijn eigen Dakar etappe) door de zandduinen. En omdat de chauffeur deed alsof hij de weg wist, en wij uiteraard niet, zijn we in een soort achtbaan terecht gekomen. Een ietwat steile helling op, zonder dat je zag wat erachter zat... Een diepe afdaling uiteraard. En omdat ik met mijn Nederlandse lange benen veroordeeld was tot de plek naast de chauffeur heb ik hier en daar wel wat gegild.... Maar wat een beleving!!! Op een gegeven moment worden we gevraagd uit te stappen en goed naar hem te luisteren/kijken... Een board a la een snowboard met kaarsenvet insmeren, op de rand van afgrond leggen, op je buik erop gaan liggen en naar beneden glijden... Dit hebben we 4 keer geoefend van een kleine helling, een stukje verder gereden en toen voor het echte werk. 4 afdalingen achter elkaar, redelijk stijl en dus redelijk snel naar beneden. Het zand zat overal maar wat een fantastische ervaring!!!
De volgende dag weer door... De Nazca lines stonden op het programma... Lijnen die alleen vanuit de lucht zijn te zien en waarvan ze nog steeds niet weten hoe die (2000 jaar!!!) geleden zijn ontstaan en wie ze daar heeft aangebracht. Twee verhalen gaan er, de Inka's of aliens.... Omdat ik toch wel meer wilde zien van die lijnen dan vanuit een uitkijktoren te zien zijn, ben ik in een vliegtuig gestapt (6 persoons lichtgewicht dingetje, dat op zich was al spannend...). Je kijkt over een dorre vlakte uit met hier een daar wat verhogingen/bergen en dan plots zie je inderdaad die lijnen liggen... en af en toe moet je goed kijken, en fotograferen is al helemaal een uitdaging. Omdat het vliegtuig af en toe ietwat schuin door de bochten is gegaan is mijn maag een dag van slag geweest, maar dat mag de pret niet drukken!!
Ook in Nazca is verder niet veel te beleven dus weer door, naar Arequipa, waar ik op dit moment ben.
De nacht doorgebracht in de bus (het kon niet anders) en 's morgens in alle vroegte aangekomen. Bijna overal worden (gratis, obv van fooi) wandel/rondleidingen gegeven. Dus hier in Arequipa ook gedaan, met een hele enthousiaste gids. Op plekken geweest waar ik anders niet zou komen (binnenhofjes, bij lokale mensen bv). En dan zie je een stad op een hele andere manier. Van hier uit kun je een tour doen naar een van de diepste valleien van de wereld. Om een beeld te geven: nog eens een keer zo diep als de Grand Canyon. Onderweg de eerste wilde alpaca's en lama's tegengekomen en een aantal dorpjes aangedaan die, omdat ze dus op de route liggen, zijn ontwikkeld tot we-gaan-de-toeristen-doodgooien-met-alles-wat-met-alpaca's-te-maken-heeft-dorpjes. Dat had ik op een gegeven moment wel gezien. 's Avonds gegeten en daar volgde dus de niet te vermijden folkloristische dans en muziek avond. Als je je toevallig afvraagt; spelen ze daar op de panfluit? Jazeker... El cóndor pasa is er erg favoriet!! (3 bandjes/muzikanten gezien die dit nummer allemaal speelden)
De volgende ochtend vroeg op, om uiteindelijk naar de canyon te rijden en de fameuze condor te zien vliegen. En daar kwam plotseling de eerste dikke helaas aan. Het was in de vallei zo mistig dat er werkelijk niets te zien viel en omdat de condor warmte nodig heeft (vliegt op de thermiek) liet die zich ook niet zien. We hebben nog een tijdje gewacht om te kijken of de mist nog optrok, maar uiteindelijk zijn we verder gereden. We hadden echter een ervaren gids en chauffeur bij ons en wisten nog een andere plek. En daar kwamen de condors uiteindelijk wel!! En ze vlogen (voor mijn gevoel in ieder geval) vlak over ons hoofd heen! Indrukwekkende beesten met een spanwijdte van 3 meter!! Daarna in een rechte streep terug naar Arequipa. Het is nu zondag, 13 januari en heb ik een rustdag ingelast. Morgen reis ik weer verder en staan Machu Picchu en het Titicacameer op het programma waar ik de volgende keer over zal vertellen...
Big hugs,
Jolanda
Gevlogen op Lima en de eerste twee nachten zou ik daar slapen. Dat was het enige wat vast stond. Daarna zou ik wel zien... Op de airport dreigde het even mis te gaan. Ik dacht dat er een shuttlebusje op mij zou staan wachten, maar dat bleek niet het geval. Dus met mijn inmiddels 3 woorden Spaans een taxi geregeld en door het drukke verkeer van Lima gereden. De volgende dag moesten er toch een aantal dingen geregeld worden. Lima moest ontdekt worden en ik moest verder. Ik had op internet een route gevonden die mij wel aanstond en een soort flixbus die die route reed. En bij de tourist information kon dit allemaal geregeld. Dit blijkt echter veel meer in te houden dan mij van punt A naar B brengen. Er is een gids aan boord, die allerlei dingen (tegen korting, daar hou ik van) kan regelen, zoals accommodatie en tours. En je wordt bij je hostel opgehaald. En zo geschiedde dus de volgende dag!
Door naar Paracas. Onderweg zijn we uitgestapt bij een oude slavernijplantage. Indrukwekkend groot huis, met daaronder een heel gangen/kamerstelsel van 17 km lang om slaven daar te laten slapen of te verstoppen.
In Paracas aangekomen stond mijn eerste "uitkijkmoment" op de agenda. Een klein eilandje voor de kust, waar vooral veel verschillende vogels/zeehonden/zeeleeuwen wonen, in grote getale. Dus voor het eerst wilde pinguins en zeeleeuwen gezien!! In het dorpje zelf valt weinig te beleven, dus de volgende dag weer door.
Het feit wil dat de Dakar Rally op dit moment verreden wordt. Daar kom ik nu dus regelmatig motoren, joekels van vrachtwagens, quads en weet ik al niet meer tegen, heel grappig.
Via het National Park bij Paracas, waar je soms op een hele andere wereld waant, doorgereden naar Huacachina. Ik dacht dat ik in een plaatjes vlak bij de oase zou overnachten, maar de hostel bleek er midden in te liggen!! Ik heb dus geslapen in een oase!! Toen we 's middags aankwamen zijn we met een man of wat in een buggy gestapt en zijn we met een lokale chauffeur gaan crossen (letterlijk, mijn eigen Dakar etappe) door de zandduinen. En omdat de chauffeur deed alsof hij de weg wist, en wij uiteraard niet, zijn we in een soort achtbaan terecht gekomen. Een ietwat steile helling op, zonder dat je zag wat erachter zat... Een diepe afdaling uiteraard. En omdat ik met mijn Nederlandse lange benen veroordeeld was tot de plek naast de chauffeur heb ik hier en daar wel wat gegild.... Maar wat een beleving!!! Op een gegeven moment worden we gevraagd uit te stappen en goed naar hem te luisteren/kijken... Een board a la een snowboard met kaarsenvet insmeren, op de rand van afgrond leggen, op je buik erop gaan liggen en naar beneden glijden... Dit hebben we 4 keer geoefend van een kleine helling, een stukje verder gereden en toen voor het echte werk. 4 afdalingen achter elkaar, redelijk stijl en dus redelijk snel naar beneden. Het zand zat overal maar wat een fantastische ervaring!!!
De volgende dag weer door... De Nazca lines stonden op het programma... Lijnen die alleen vanuit de lucht zijn te zien en waarvan ze nog steeds niet weten hoe die (2000 jaar!!!) geleden zijn ontstaan en wie ze daar heeft aangebracht. Twee verhalen gaan er, de Inka's of aliens.... Omdat ik toch wel meer wilde zien van die lijnen dan vanuit een uitkijktoren te zien zijn, ben ik in een vliegtuig gestapt (6 persoons lichtgewicht dingetje, dat op zich was al spannend...). Je kijkt over een dorre vlakte uit met hier een daar wat verhogingen/bergen en dan plots zie je inderdaad die lijnen liggen... en af en toe moet je goed kijken, en fotograferen is al helemaal een uitdaging. Omdat het vliegtuig af en toe ietwat schuin door de bochten is gegaan is mijn maag een dag van slag geweest, maar dat mag de pret niet drukken!!
Ook in Nazca is verder niet veel te beleven dus weer door, naar Arequipa, waar ik op dit moment ben.
De nacht doorgebracht in de bus (het kon niet anders) en 's morgens in alle vroegte aangekomen. Bijna overal worden (gratis, obv van fooi) wandel/rondleidingen gegeven. Dus hier in Arequipa ook gedaan, met een hele enthousiaste gids. Op plekken geweest waar ik anders niet zou komen (binnenhofjes, bij lokale mensen bv). En dan zie je een stad op een hele andere manier. Van hier uit kun je een tour doen naar een van de diepste valleien van de wereld. Om een beeld te geven: nog eens een keer zo diep als de Grand Canyon. Onderweg de eerste wilde alpaca's en lama's tegengekomen en een aantal dorpjes aangedaan die, omdat ze dus op de route liggen, zijn ontwikkeld tot we-gaan-de-toeristen-doodgooien-met-alles-wat-met-alpaca's-te-maken-heeft-dorpjes. Dat had ik op een gegeven moment wel gezien. 's Avonds gegeten en daar volgde dus de niet te vermijden folkloristische dans en muziek avond. Als je je toevallig afvraagt; spelen ze daar op de panfluit? Jazeker... El cóndor pasa is er erg favoriet!! (3 bandjes/muzikanten gezien die dit nummer allemaal speelden)
De volgende ochtend vroeg op, om uiteindelijk naar de canyon te rijden en de fameuze condor te zien vliegen. En daar kwam plotseling de eerste dikke helaas aan. Het was in de vallei zo mistig dat er werkelijk niets te zien viel en omdat de condor warmte nodig heeft (vliegt op de thermiek) liet die zich ook niet zien. We hebben nog een tijdje gewacht om te kijken of de mist nog optrok, maar uiteindelijk zijn we verder gereden. We hadden echter een ervaren gids en chauffeur bij ons en wisten nog een andere plek. En daar kwamen de condors uiteindelijk wel!! En ze vlogen (voor mijn gevoel in ieder geval) vlak over ons hoofd heen! Indrukwekkende beesten met een spanwijdte van 3 meter!! Daarna in een rechte streep terug naar Arequipa. Het is nu zondag, 13 januari en heb ik een rustdag ingelast. Morgen reis ik weer verder en staan Machu Picchu en het Titicacameer op het programma waar ik de volgende keer over zal vertellen...
Big hugs,
Jolanda
-
13 Januari 2019 - 19:35
Mirjam Kroeze:
Jolanda, de apps zijn al leuk!
Maar deze verslagen doe je toch echt super uitgebreid, echt gaaf.
Verheug me al op meer mooie verhalen.
Liefs Mir -
13 Januari 2019 - 22:05
Marleen:
Hoi, je hebt inderdaad al heel veel gedaan in een korte periode.
Die oase....lijkt wel nep, zo prachtig mooi.
Handig toch al die gidsjes/ mannetjes die je overal mee naar toe nemen.
Veel plezier op het volgende stuk van je reis.
Marleen -
14 Januari 2019 - 03:30
Manon :
Lieve Jolanda,
Een genot om te lezen...
Manon
-
14 Januari 2019 - 08:00
Johan:
Heel herkenbaar allemaal. Zelfde route in 2011(?) gedaan. Leuk om het via jouw verhalen weer te beleven.
Geniet er van!
-
14 Januari 2019 - 09:29
Hans:
Prachtige verhalen Jo, ga zo door. Ben heel benieuwd hoe het Titicacameer vind. -
14 Januari 2019 - 13:40
Wopkje.vander.voort:
Wat een mooi verhaal .wat heb je al heel veel moois gezien
Groetjes -
15 Januari 2019 - 17:55
Liza:
Jolanda, wat ben je lekker actief bezig!
Die oase ... super mooi, je stoere afdaling geweldig.
Prettig vervolg van je reis, pas goed op jezelf -
24 Januari 2019 - 17:07
Arnold Thijs:
Mooi verslag, je bent toch echt wel een heel mooie reis aan het maken. Geniet er van en blijf vooral van die mooie foto's plaatsen. Kan ik een beetje met je meereizen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
