Machu Picchu en het Titikakameer

Hier het tweede verslag van mijn tot nu toe al geweldige reis!!

Nadat ik mezelf een verplichte rustdag had voorgeschreven ben ik 's morgens in alle vroegte opgestaan om de reis naar Cusco te aanvaarden. Hiervandaan zou ik de trip naar dé highlight van Peru gaan maken. Onderweg prachtige vergezichten over de uitgestrekte pampa's, door kleine dorpjes heen, dwars door de omgeving van het Andesgebergte. Regelmatig besneeuwde sneeuwtoppen gezien! Ik heb me geen moment verveeld. De volgende dag de omgeving weer een beetje verkend. En toen bleek meteen dat de stad niet lekker vlak is, maar behoorlijk heuvelachtig/soms zelfs heel steil. Ik ben een berg opgeklommen waar een van de vele Christo beelden staat (zoals die bekende van Buenos Aires). En vandaar heb je een geweldig uitzicht over Cusco met al zijn kerken/cathedralen/rode dakpannen en dan zie je ook meteen dat het in een vallei ligt. Na een kleine pauze doorgelopen naar een markt waar lokalen ook hun eten kopen. Er werd weer van alles aangeboden en achterin was er een heuse foodcourt, waar vooral lokaal eten werd bereid. Ik ben de uitdaging aangegaan, het liep tenslotte tegen lunchtijd. Ik ben gaan zitten waar veel lokalen zaten, en heb me laten verrassen. Het werd soep (vriendelijk afgeslagen, ik ben niet zo van de soep) en een bord vol rijst, een stukje gepaneerde kip en een bruine smurrie wat ik geduid heb als een linzen/erwtenbrij. Oh, en een plakje tomaat en komkommer als groente. Voor het uitzonderlijke bedrag van 1,25 euro. Het was best binnen te houden en ook de volgende dag geen last gehad.
De volgende dag stond de tour naar Machu Picchu op het programma. Ik wilde het rustig aan doen, dus heb een tour geboekt van 3 dagen/2 nachten. Je kunt vanaf een bepaald punt lopen, daar doe je dan een dag of 4/5 over. Dit was voor mij geen optie, gezien de kapotte meniscus in mijn knie; in combinatie met bepaald niet vlakke paden. Dus er met de bus heen gegaan. 200 km, waarvan 60 onverhard. Dwars door de bergen. Weer zo'n fantastische reis. Daar werden we uit de bus gezet, kregen wat te eten en toen ongeveer 2 uur lopen langs een spoorrails, die overigens nog actief gebruikt werd. De trein liet zich duidelijk en vanaf een behoorlijke afstand al horen! En dan kom je aan in Aguas Callientes, en als je ooit in een wintersportdorp bent geweest... Nou, zo ziet dat dorpje er ook uit! Geheel gericht op de toeristen, smalle straatjes, heuvelachtig en vooral veel toeristenmeuk. De volgende ochtend in de rij voor de bus en dan geloof je je ogen niet! Op een gegeven moment komt er een rij bussen aan en al die toeristen worden afgeteld en de bussen ingestuurd, en zowat in file naar boven! Je kon ook de trap op, maar ik had een ticket voor een bergbeklimming op Machu Picchu zelf (voor een beter overzicht over het geheel). En dan kom je aan bij wat ongeveer de halve wereld al heeft gezien, maar toch wel een indrukwekkend gezicht. Zeker in het begin met de laaghangende wolken heel mysterieus. Later begon de zon zich er een beetje mee te bemoeien en dan komt alles in zicht! Vooral van een afstand erg mooi om te zien. Zodra je naar beneden afdaalt en er daadwerkelijk tussendoor loopt raakte bij mij dat gevoel een beetje weg, dan loop je vooral tussen oude ruïnes rond. De volgende dag rustig opgestart en dezelfde weg weer terug naar Cusco.
Hierna stond het Titicacameer op het programma. Het hoogst bevaarbare meer van de wereld (170x70 km lang op 3800 meter boven NAP). Dit heb ik gedaan vanuit Puno. Ik was met een nachtbus hier naartoe gegaan, dus geen oog dicht gedaan. Gelukkig kon in meteen inchecken en heb ik nog even op bed gelegen. Hoor ik een muziekband voorbij komen. Het leek of hij niet verder liep en diverse muziekstukken speelde. Na een uur ben ik maar opgestaan om te kijken wat er toch aan de hand was. Wat blijkt? Begin februari is er een groot festival in Puno en daar moest in januari voor geoefend worden... tot 22.30 in de avond!! Dus al die tijd niet alleen de muziek van diverse bandjes, maar ook het dansen. Zowel moderne als oudere muziek en dans. Ik ben een paar keer gaan kijken en rond een uur of twee waren er ook mensen die goed geoefend hadden met drinken, die stonden inmiddels behoorlijk te wankelen op de benen....
De volgende dag daadwerkelijk gaan varen. Er zijn een aantal drijvende eilanden van riet. En dan is dus ook alles van riet. De grond, de huizen, de uitkijkpost en de toeristenmeuk... Uitleg gekregen over hoe dit gemaakt en onderhouden wordt. Daarna doorgevaren naar een ècht eiland waar ik de nacht door zou brengen. En hier werd ik een beetje teruggeworpen in de tijd. Een heel klein beetje (koud) stromend water, een beetje electriciteit en vooral geen internet. In een authentiek huisje geslapen, ik moest overal bukken, en authentiek eten gegeten, de soep, tot 2x toe toch maar opgegeten (gelukkig zat er geen vlees in). 's Avonds de onvermijdelijke folklore avond, maar deze was er een voor in de boeken. We werden aangekleed in de lokale klederdracht met een mooi geborduurde bloes, een dikke dubbelgevoerde rok en een sjaal. Door de lokale 'mamma' naar een zaaltje gebracht waar iedereen samenkwam, de band klaarstond en we moesten dansen. En denk maar niet dat je daar onder vandaan kwam... De volgende dag via een ander eiland terug naar het vaste land.

De volgende dag de grens over. Bij de grens de bus uit, alle spullen uit de bus, stempeltje halen om Peru uit te komen, met rugzak en al de grens overlopen, en aan de andere kant een stempeltje van binnenkomst in Bolivia halen. De (Boliviaanse) bus weer in en door....
Inmiddels ben ik in La Paz, de officieuze hoofdstad van Bolivia maar daarover vertel ik de volgende keer!